چلیپا

یارِما صبح،چو چشمان سیه وامی کرد

همه راجزمنِ دیوانه چلیپا می کرد

می گذشت از،دلِ نازک بَدَنان بادلِ سنگ

چومسیحا به تنش جامه ی زیبامی کرد

وعده می دادبه هرکَس نه به امسالْ، به قرن

هنرش وعده ی طولانی و غوغامی کرد

(علی خودی آغمیونی)